Nazwa góry Czartowiec bierze się od diabła, który zamieszkiwał jej okolicę. Na zboczu góry znajdował się głęboki parów, wyżłobiony przez strumyk Wądróż. Gałęzie i roślinność prawie zamykały go od góry, sprawiając że przechodzący ścieżką przez wąwóz podróżni czuli się bardzo nieswojo.

Mieli zresztą ku temu powody, bowiem parów był ulubionym miejscem działań lokalnego diabła. Zwykł on sprawiać, że przechodzący potykali się o korzenie, a także rzucał w nich kamieniami. Razu pewnego oduczył również pewnego młodzieńca brzydkiego zwyczaju.

Otóż młodzian ten, pełen przekonania o swoim powabie, zaczepiał wszystkie dziewczęta w okolicy. Żadnej nie odpuszczał, póki ta nie wykupiła się całusem. Pewnego dnia mężczyzna szedł z Bielic do Gierałtowa (a może na odwrót), musiał więc przejść przez wąwóz Wądroża. Tam zaczaił się na niego diabeł, przyjąwszy postać pięknej dziewczyny.

Na widok niewiasty młodzieniec gwizdnął i zastawił przejście tak, by ta nie mogła przemknąć obok niego. Zażądał całusa. Jednak dziewczyna w ogóle nie zamierzała się wymigiwać, trzepocząc rzęsami i kokietując go. Niewiele myśląc, objął ją ramieniem i już miał pocałować, kiedy nagle kobieta znikła. Pozostał tylko przenikliwy zapach siarki.

Młodzian pojął co jest na rzeczy i rzucił się do ucieczki. Od tamtej pory już nigdy nie zaczepiał dziewcząt, a nawet zaczął wyraźnie stronić od ich towarzystwa.