Dawno temu w podziemnym królestwie żył potężny Żmij. Czasem wychodził on na powierzchnię i przybierał ludzką postać, by coś załatwić lub spsocić. Któregoś razu udał się do pobliskiego gospodarstwa, by wypić świeżo wydojone mleko krowie. Gdy już kończył, w drzwiach stodoły stanęła rudowłosa Małgorzata. Ona - przeraziła się, on - zakochał. Coraz częściej pojawiał się więc w okolicy w ludzkiej postaci, aż w końcu Małgorzata odwzajemniła jego uczucie.

Koniec końców zdecydował się objawić jej swoją prawdziwą naturę. Dziewczyna nie przejęła się, więc Żmij udał się do swego podziemnego królestwa, by uzbierać pieniądze na wesele.

Jednak w tym czasie na wioskę napadli zbójcy. Postanowili oni uprowadzić wszystkich mężczyzn, by uczynić z nich niewolników w swoim forcie. Krewka Małgorzata wyszła jednak przed szereg i zaczęła wymyślać hersztowi bandytów. Ten, niepewny czy bardziej mu się na buńczuczność podoba, czy jest oburzony brakiem szacunku, zabrał i ją jako łup.

Gdy dowiedział się o tym Żmij, wpadł w zrozumiałą wściekłość. W kilka dni wytropił ukryty w lesie fort zbójców. Przybrał wtedy swą prawdziwą postać i dosłownie zmiótł budowlę z powierzchni ziemi, zabił wszystkich rozbójników i uwolnił jeńców.

Małgorzata padła mu w ramiona i wkrótce odbył się ślub. Z czasem jednak wśród ludzi wyszło na jaw, że Żmij wcale nie jest człowiekiem. Szybko zapomnieli jak ich uratował, dając upust swojej ludzkiej pełnej uprzedzeń naturze. Para więc schroniła się w podziemnym królestwie Żmija, do którego wejście znajduje się pod potężnym dębem. Żyją tam, wraz z gromadką swoich dzieci, po dziś dzień.