Dawno temu okoliczne ziemie przemierzała w przebraniu Matka Boska, chcąc zrozumieć mieszkających tu ludzi i dlaczego tak często występują przeciwko prawom boskim. Różnie ją przyjmowano: niektórzy zapraszali do domu i ugaszczali, inni zamykali drzwi przed nosem, każąc iść precz.

W końcu trafiła do ubogiej chaty pod lasem. Gdy weszła do środka, ujrzała zasmuconą kobietę, siedzącą przy stole. Gospodyni, widząc gościa, szybko postawiła na stole skromny posiłek. Matka Boska chciała jednak wiedzieć co jest przyczyną strapienia kobiety. Dowiedziała się, że jej dziecko jest chore, a dwójka innych dzieci już umarła. Zlitowała się więc nad losem gospodyni, położyła na dziecku ręce, a ono natychmiast ozdrowiało.

Matka dziecka cieszyła się, jednak Maryja zauważyła szybko, że trapi ją coś jeszcze. Przyciśnięta, kobieta opowiedziała o swoim mężu, który miał być dobrym człowiekiem, ale wkrótce po ślubie okazało się, że para się rozbójnictwem. Nawet teraz, gdy dziecko chore, prawdopodobnie napada kupców w okolicznych lasach.

Słysząc to, Matka Boska postanowiła zrobić porządek. Ruszyła traktem przez las i rzeczywiście, szybko natrafiła na zbójców, wracających z łupami. Próbowała przemówić im do rozsądku i odwołać się do poczucia etyki, ale na próżno. Zbójcy tylko ją wyśmiali. Wtedy, zirytowana, tupnęła nogą. Ziemia zatrzęsła się, a na kamieniu, na którym stała, zrobiło się wgłębienie w kształcie jej stopy. Przestraszeni rozbójnicy zrozumieli, że mają do czynienia z istotą nadprzyrodzoną. Padli do jej stóp i obiecali, że porzucą swoje haniebne zajęcie oraz wrócą do swoich żon, wieść spokojny żywot.

Na pamiątkę tego wydarzenia oraz ze względu na kamień z wgłębieniem w kształcie stopy, wieś która znajdowała się w okolicy nazwano Stopką.