Pewien mieszkaniec wsi Saki podczas jednej z łupieżczych wypraw tatarskich został wzięty w jasyr i uprowadzony do dalekich krajów. Tam, jako niewolnik, pracował w piekarni. Pilnował ognia, wkładał i wyjmował wypieki, a otwór pieca na czas pieczenia zakrywał specjalną deską.

Pewnego razu we śnie ukazał się jakiś młodzieniec, mówiąc by ten zabrał ze sobą deskę do zamykania pieca. Niewolnik początkowo zignorował sen, jednak gdy ten powtórzył się kolejny raz, przed pójściem spać zabrał deskę i umieścił ją pod poduszką.

Gdy następnego dnia obudził się, spostrzegł że leży na łące, nieopodal rodzinny Sak. Obok niego leżała deska, która w międzyczasie zmieniła się jednak w ikonę przedstawiającą św. Dymitra. Mężczyzna pochwycił ją i pobiegł do wsi. Tam opowiedział wszystko dziedzicowi i pokazał mu ikonę. Ten, na znak niezwykłego wydarzenia, kazał wybudować niewielką cerkiew w miejscu, gdzie obudził się uratowany z niewoli człowiek. Do ikony zaczęli pielgrzymować okoliczni mieszkańcy, miała bowiem mieć moc uzdrawiania. Przetrwała ona również pożar cerkwi, po którym wkrótce w jej miejsce postawiono nową, większą.