Samotuł
Pewnego razu w grodzie żył pewien szlachcic wraz z piękną córką. Planował wydać ją za jednego z bogatych książąt. Dziewczyna jednak zakochała się w innym i zdecydowanie odmawiała wypełnienia woli ojca. Ten, by nieco ją zdyscyplinować, nakazał zamknąć ją w jednej z wolno stojących chat i zamurować okna oraz drzwi.
Gdy po kilku dniach rozbito mur i wyciągnięto ją z więzienia, okazało się, że postradała zmysły. Kilka lat później umarła. Ojciec, przerażony swoim czynem, wdział wór pokutny i udał się do Ziemi Świętej. Wcześniej rozdał też cały swój majątek. Po powrocie założył pustelnię w miejscu, w którym stała chata, w której zamurował córkę. Miejscowi nazywali go “Samotułem” i z czasem również jego erem przejął tę nazwę. Gdy szlachcic zmarł, nazwa przeszła na całą osadę — dzisiejsze Szamotuły.
Źródła
- Podania o powstaniu Szamotuł (regionszamotulski.pl)