Bąblin

Według legendy niegdyś w pobliżu Bąblina żył stwór o głowie lwa. Żywił się on korą, obgryzaną z drzew. Podobno był to duch przestępcy-samobójcy, który powiesił się na pewnych drzewie pod wsią. Za karę za swoje przewinienia został przemieniony w takiego potwora, który miał obgryzać korę z drzewa, na którym skończył żywot, aż nie obgryzie całej. Jednak po jego śmierci drwale ścięli to drzewo, toteż stwór wył przeraźliwie, wiedząc że nie wykona zadania do końca i nie zazna spokoju.

Dwór w Bąblinie był w XIX wieku prawdziwą oazą polskości w pruskim zaborze. Właścicielami jego była rodzina Dobrzyckich. Jeden z członków dalszej rodziny, Mikołaj, bohater powstania listopadowego, przebywał w majątku w 1848 roku, kiedy wybuchło powstanie. Doświadczony wojak dołączył do walk, ale poległ podczas nieudanego ataku na Oborniki. Jego ciało prusacy wrzucili do rzeki, którą słynęło aż do Bąblina, gdzie wyłowiono je i pochowano pod obeliskiem w parku dworskim.