Przed wielu laty oddział plemienia Wiślan przemierzał podkarpackie lasy w poszukiwaniu dogodnej lokacji dla nowego grodu. Przewodził im sprawdzony woj Dowbor. W końcu, wśród lasów bukowych, w miejscu, gdzie dziś znajduje się wieś Brzezówka, założyli osadę, którą nazwano Buczyną.

Dowbor rządził Buczyną przez wiele lat, okazawszy się mądrym i zaradnym zarządcą. Po jego śmierci zaś gród przejął jego syn, Dobigniew. Również on był dobrym gospodarzem, jednak po pewnym czasie wyszła na jaw jego wada, którą było łakomstwo bogactw.

Pewnego dnia do Buczyny trafili kupcy wraz z trzema wozami dóbr. Zmierzali do Krakowa, jednak zgubili drogę i Dobigniew przyjął ich pod swój dach na noc. Jednak gdy wszyscy już posnęli, postanowił skorzystać na zaistniałej sytuacji: zabić kupców, a ich dobytek zagarnąć. Jak postanowił, tak uczynił. Jednak okazało się, że jego zbrodnia nie pozostała niezauważona i znalazł się jej świadek.

Gdy nastał dzień, rada starszych grodu zwołała sąd, przed który wezwano Dobigniewa. Jego wina była oczywista, ale z uwagi na zasługi dla grodu nie skazano go na śmierć, a jedynie wygnanie. Wybrano również nowego przywódcę, który zdecydował że niegodziwie zdobyty skarb należy zakopać, by nikt na nim w ten sposób nie zyskał.

Tak też uczyniono. Przez lata wielu śmiałków usiłowało odnaleźć skarb we wnętrzu góry, na której znajdował się gród. Ta jednak broniła się. Co w dzień rozkopano, to w nocy samo się zasypywało. W ten sposób bogactwa prawdopodobnie nadal znajdują się we wnętrzu wzgórza.