Zamek w Niedzicy

W czasach gdy Tatarzy najeżdżali Małopolskę, zamkiem w Niedzicy rządził pewien kasztelan, który niespecjalnie interesował się losem okolicznej ludności. Zamiast dać nękanym przez zagony ludziom schronienie za murami, wolał ucztować z innymi bogatymi panami, bowiem nie lubił obcych.

Dawno temu zamek w Niedzicy został podarowany młodemu książęcemu małżeństwu - Brunhildzie i Bolesławowi. Zamieszkali tam świeżo po ślubie. Choć początkowo wspólne życie układało im się nieźle, szybko zaczęły się wkradać w nie zgrzyty. Brunhilda, przyzwyczajona do bogatego królewskiego dworu, nie mogła się odnaleźć w prowincjonalnej twierdzy. Wciąż nagabywała o to coraz bardziej poirytowanego męża, któremu życie w Niedzicy odpowiadało.

Przez wiele lat zamkiem w Niedzicy był własnością rodu Horvath z Palocsy, zwanego potocznie Paloczymi. Z kresem ich panowania wiąże się następująca historia.

Dawno temu zamkiem w Niedzicy zajmował się stary strażnik, który miał piękną córkę - Agnieszkę. Wielu rycerzy, szczególnie z niedalekiego zamku w Czorsztynie, rzucało w jej stronę spojrzenia. Jednak ojciec strzegł jej zazdrośnie, bojąc się, że zostanie przez któregoś porwana. Zamykał ją na noce w wieży i pilnował, by nie oddalała się od fortecy.