Trzy panny

Dawno temu w domu w środku lasu w pobliżu Kotowic mieszkał pewien człowiek. Jego życie było naznaczone ciężką pracą, niewiele miał z niego uciech. Jedyną jego radością, której strzegł jak oka w głowie, były jego trzy piękne córki.

Z czasem jednak, gdy dziewczyny dorastały, coraz chętniej wychodziły z domu na zabawy do wsi, zostawiając ojca samego. On nie tylko osamotniony, ale również bojąc się o ich los, zabraniał im tych wypraw, wymyślając coraz to różne zakazy i kary. Im więcej jednak zabraniał, tym bardziej córki wymykały się na zakazane tańce. Podczas jednej z kłótni, jakie wynikały po powrocie, wyprowadzony z równowagi ojciec chwycił za nóż i w gniewie zaatakował córki. Najpierw jedną, a gdy pozostałe zaczęły jej bronić, kolejne. W końcu wszystkie trzy leżały martwe na ziemi.

Gdy wypływająca z ich ciał krew spłynęła z desek podłogi i zetknęła się z ziemią, cała okolica zatrzęsła się. W dom trafił grom, ziemia rozwarła się i pochłonęła dom oraz zbrodniczego ojca. Jednak duchy jego córek wciąż pozostały w lesie. Można je czasem usłyszeć nocą nad wodami Jeziora Panieńskiego. Dopiero kiedy pojawi się śmiałek, który dopłynie do wyspy na środku jeziora i wyrwie z korzeniami kępę trzcin tam rosnącą, upiory panien zaznają spokoju.