Kiedy dawniej Mierzeja Wiślana była jeszcze archipelagiem małych wysepek, stanowiła popularną bazę wypadową bałtyckich piratów. Zdradliwe mielizny dobrze ich chroniły przez zapuszczającymi się w okolice wścibskimi okrętami wojskowymi.

Wśród piratów na jednej z wysepek upodobał sobie pewne wzgórze jeden z nich, który dożył sędziwego — jak na pirackie standardy — wieku. Nazywany był on Starym Piratem. Wybudował on sobie na piaszczystym wzgórzu drewnianą wieżę, z której mógł obserwować zarówno morze, jak i wody zalewu, nic nie uchodziło jego uwadze. Podobno u podnóża wieży zakopał też swoje najdroższe skarby, choć nikt ich dotąd nie znalazła.

Dziś na wzgórzu, zwanym Górą Pirata, stoi już inna wieża. Wciąż jednak można się poczuć na niej jak Stary Pirat, obserwujący wszystko dokoła.