Pewnego lata Duch Gór zszedł ze swoich grani w doliny, do ludzi, by zapoznać się z ich trybem życia i problemami. Przybrał postać młodego chłopca, imieniem Janek, który zatrudnił się u pewnego gospodarza do wypasu świń. Szybko okazało się, że jest w tym lepszy od okolicznych pastuchów, a powierzona mu trzódka rosła zdrowsza i większa niż inne. Przy tym nie dopominał się on o większe pieniądze, co gospodarz skrzętnie wykorzystywał, podrzucając mu coraz więcej zwierząt do opieki.

W końcu jednak Duch Gór znudził się zajęciem. Zbliżała się zima i chciał wrócić do swoich wysokogórskich siedzib. Poszedł tedy do gospodarza oznajmiając, że rusza dalej w świat w poszukiwaniu innej pracy. Temu jednak nie w smak było tracić najlepszego, a jednocześnie najtańszego pracownika. Nocą więc udał się do stada Liczyrzepy i zabrał trzy świnie. Następnie udał się w góry i tam ukrył zwierzęta, przywiązane do kosodrzewiny.

Rankiem udał się do Janka, oznajmiając mu, że nie doliczył się wszystkich zwierząt i ten ma jeszcze dziesięć lat pracować za darmo, by zadośćuczynić mu szkodę. Nie wiedział jednak, że był to Duch Gór, który wiedział o wszystkim, co dzieje się w jego domenie. Zdenerwowany próbą oszustwa pochwycił nieuczciwego gospodarza i zabrał go na grań, gdzie przebywały ukryte świnie. Następnie wymówił magiczne zaklęcie, przez które zwierzęta zaczęły rosnąć coraz większe i większe, aż w końcu pękły, zamieniając się w skały, które w tamtym miejscu stoją do dziś.