Jęki na zamku w Legnicy

 

Książę panujący na zamku w Legnicy musiał pewnego dnia wyjechać w ważnej sprawie. Powierzył on swojemu poddanemu opiekę nad ważnym więźniem, znajdującym się w zamkowych kazamatach. Na ten cel przekazał Ottonowi, bo tak zwał się ten, któremu zlecono zadanie, pewną sumę pieniędzy, za którą miał kupować żywność dla więźnia.

Po wyjeździe księcia Otton jedna przeznaczył powierzone pieniądze na pijaństwo. Zapomniał on o więźniu, który w międzyczasie skonał z głodu.

Gdy książę powrócił i ujrzał, co się stało, zapałał wielkim gniewem. Skazał on niewiernego poddanego na śmierć głodową, by poczuł to samo, co jego podopieczny. Mało tego, umieścił go w celi ze zwłokami więźnia, którego ten zaniedbał.

Przez dziesięć dni Otto błagał o litość i jęczał z głodu, książę był jednak niewzruszony. Otton w końcu zmarł, ale od tamtej pory zaczęło na zamku straszyć. Wiele razy słyszano jęki, niektórzy też zarzekają się, że widzieli samą zjawę. Wieżę św. Piotra, którą duch zdawał się szczególnie sobie upodobać, wkrótce przemianowano na wieżę głodową.

Źródła

Związane miejsca
Legnica
powiat Legnica
Miasto na Dolnym Śląsku, przez wiele wieków jedna z głównych siedzib Piastów Śląskich

Inne legendy:

W pobliżu