Ślęża

Pewnego razu mnich z klasztoru na Ślęży postanowił udać się do leżącej w dolinie wsi Maniów Wielki. Gdy zszedł z góry Wieżycy, u jej stóp napotkał wygłodniałego wilka. Bestia zaatakowała go, a zakonnik miał do dyspozycji tylko niewielki nóż. Mimo tego stoczył walkę, w której zabił zwierzę.

Żyła kiedyś kobieta wraz z synem. Pewnego razu ciężko zachorowała i wydawało się, że zbliża się kres jej dni. Uzdrowicielka w wiosce orzekła, że pomóc jej może jedynie żywa woda ze źródełka bijącego na zboczu Ślęży. Wielu śmiałków, słysząc o jej legendzie, wybrało się w poszukiwaniu wody, nikt jednak nie powrócił.

W dawnych czasach pewien młody mnich zamiast żyć skromnie w zakonnej celi, prowadził raczej życie wystawne i pełne hulanek, co pochłaniało jego skromny majątek. Nie dziwne więc było, że z okazji postanowił skorzystać diabeł. Zbliżył się on pewnego razu do zakonnika i zaczął mu opowiadać o skarbach ukrytych gdzieś w grocie na zboczach Ślęży. Młodemu mnichowi oczy aż się zapaliły z pożądania i ruszył na poszukiwania wejścia do owej pieczary.